Vesteralen en de Lofoten in de winter.
De wereld is klein de dagen zijn kort, met weinig licht. Wat een prachtig landschap in elke vorm te vangen als je het wil zien en mag zien.
Het Noorderlicht in al zijn verschillende vormen en veranderend iedere seconde.

De zon komt op, het land is mistig. Het vee ontwaakt en stapt door een mistig landschap de dag tegemoet. Een van de mooiste momenten van de dag waar alles nog ongerept is en net ontwaakt. De dag sluit af met een rode gloed, warm als koesterende deken naar de nacht. langzaam zakt de dag weg in vergetelheid.

Bloemen vastleggen is niet mijn dagelijkse bezigheid, maar toch op het moment dat de dauw zich op een bloem vast heeft gezet of het licht de kleurenpracht en contrasten versterkt wil ik nog wel eens een plaatje schieten. Eigenlijk allemaal zonder macrolens en door het gebruik van een telelens is de afloop in scherpte diepte iets wat een plaatje voor mij mooi maakt.

De beukende golven op de kust, helblauw water en uitgevreten rotsen. Niets is grilliger en onstuimiger dan een zee. Lieflijk in al zijn pracht en kleur en net zo gevaarlijk met zijn onderstroom of meters hoge golven tijdens een stormachtige dag. En ieder stukje strand, duin of kust van rots massief heeft zijn eigen patroon van kleuren en lijnenspel.